Jill Santopolo - Światło, które utraciliśmy
Ta książka to mistrzostwo świata. Sama nie wiem od czego zacząć, bo najchętniej opisałabym całą historię podkreślając jak bardzo nie zgdazam się z jej zakończeniem.
Lucy i Gabe poznali się, można powiedzieć, że przypadkiem, ale nie do końca, bo prędzej czy później pewnie i tak by się poznali. To jest taka typowa miłość od pierwszego wejrzenia, motyle w brzuchu, cudowne wspólne chwile. Jak to w życiu w pewnym momencie ich drogi się rozchodzą ponieważ każdy podąża swoją drogą zawodową i niestety to jest ta sytuacja, w której każde z nich musi wybrać albo miłość albo karierę, bo gdyby wybrali miłość to jedno z nich byłoby nieszczęśliwe zawodowo. Kiedy kontakt ograniczna się do naprawdę minimalnego, to okzuję się, że dobrze sobie radzą tam gdzie są. Układają swoje życie na nowo i są szczęśliwi, ale kiedy spotykają się po latach ich uczucie odżywa, ze zdwojoną siłą.
Los jak to los bywa przewrotny, więc kiedy zrozumieli, że są sobie przeznaczeni i łączy ich prawdziwa najszczersza miłość staje się coś, co już na zawsze zmieni życie Lucy.
Ta książka jest przepełniona wszystkimi emocjami jakie tylko istnieją. Po jej zakończeniu długo nie można wrócić do normalnego życia, bo ta książka daje do myślenia i kompletnie przewartościuje wasze dotychczasowe priorytety życiowe. Miałam ochotę wyć z rozpaczy kiedy czytałam ostanie kartki.
Myślę, że ta książka wywoła u was katharis i przeciągnie was dosłownie po ziemi i uderzycie głową o bruk. Sama nie pamiętam czy kiedykolwiek miałam w ręku książkę, która by wywołała u mnie kalejdoskop uczuć i sprawiłaby, że zaczęłabym zastanawiać się nad swoimi życiowymi decyzjami.
Polecam "Światło, które utraciliśmy" każdemu, bo naprawdę jest wartościowa.
Opis od wydawcy
Nauczyłeś mnie, że zawsze trzeba szukać piękna. W ciemności, w ruinach potrafiłeś odnaleźć światło. Nie wiem, jakie piękno i jakie światło teraz odnajdę. Ale spróbuję. Zrobię to dla ciebie. Bo wiem, że ty zrobiłbyś dla mnie to samo.
Lucy i Gabe poznali się 11 września 2001 roku. Gdy wieże WTC runęły, a pył przykrył Nowy Jork, zrozumieli, że życie jest zbyt kruche, by przeżyć je bez pasji i emocji. I zbyt krótkie, by nie być razem.
Wkrótce jednak Gabe postanawia przyjąć pracę reportera na Bliskim Wschodzie i wtedy wszystko się zmienia. Lucy dowiaduje się o jego decyzji w dniu, w którym produkowany przez nią program telewizyjny zdobywa nagrodę Emmy. Dzień jej triumfu staje się też dniem, w którym coś nieodwracalnie się kończy. W kolejnych latach Lucy będzie musiała podjąć niejedną rozdzierającą serce decyzję. Czy pierwsza miłość okaże się też ostatnią?
Lucy i Gabe poznali się, można powiedzieć, że przypadkiem, ale nie do końca, bo prędzej czy później pewnie i tak by się poznali. To jest taka typowa miłość od pierwszego wejrzenia, motyle w brzuchu, cudowne wspólne chwile. Jak to w życiu w pewnym momencie ich drogi się rozchodzą ponieważ każdy podąża swoją drogą zawodową i niestety to jest ta sytuacja, w której każde z nich musi wybrać albo miłość albo karierę, bo gdyby wybrali miłość to jedno z nich byłoby nieszczęśliwe zawodowo. Kiedy kontakt ograniczna się do naprawdę minimalnego, to okzuję się, że dobrze sobie radzą tam gdzie są. Układają swoje życie na nowo i są szczęśliwi, ale kiedy spotykają się po latach ich uczucie odżywa, ze zdwojoną siłą.
Los jak to los bywa przewrotny, więc kiedy zrozumieli, że są sobie przeznaczeni i łączy ich prawdziwa najszczersza miłość staje się coś, co już na zawsze zmieni życie Lucy.
Ta książka jest przepełniona wszystkimi emocjami jakie tylko istnieją. Po jej zakończeniu długo nie można wrócić do normalnego życia, bo ta książka daje do myślenia i kompletnie przewartościuje wasze dotychczasowe priorytety życiowe. Miałam ochotę wyć z rozpaczy kiedy czytałam ostanie kartki.
Myślę, że ta książka wywoła u was katharis i przeciągnie was dosłownie po ziemi i uderzycie głową o bruk. Sama nie pamiętam czy kiedykolwiek miałam w ręku książkę, która by wywołała u mnie kalejdoskop uczuć i sprawiłaby, że zaczęłabym zastanawiać się nad swoimi życiowymi decyzjami.
Polecam "Światło, które utraciliśmy" każdemu, bo naprawdę jest wartościowa.
Opis od wydawcy
Nauczyłeś mnie, że zawsze trzeba szukać piękna. W ciemności, w ruinach potrafiłeś odnaleźć światło. Nie wiem, jakie piękno i jakie światło teraz odnajdę. Ale spróbuję. Zrobię to dla ciebie. Bo wiem, że ty zrobiłbyś dla mnie to samo.
Lucy i Gabe poznali się 11 września 2001 roku. Gdy wieże WTC runęły, a pył przykrył Nowy Jork, zrozumieli, że życie jest zbyt kruche, by przeżyć je bez pasji i emocji. I zbyt krótkie, by nie być razem.
Wkrótce jednak Gabe postanawia przyjąć pracę reportera na Bliskim Wschodzie i wtedy wszystko się zmienia. Lucy dowiaduje się o jego decyzji w dniu, w którym produkowany przez nią program telewizyjny zdobywa nagrodę Emmy. Dzień jej triumfu staje się też dniem, w którym coś nieodwracalnie się kończy. W kolejnych latach Lucy będzie musiała podjąć niejedną rozdzierającą serce decyzję. Czy pierwsza miłość okaże się też ostatnią?
Komentarze
Prześlij komentarz